Sneeuw, adaptief leren en de rebranding van CURA

Het is weer tijd voor onze BHV update. Deze week wil ik een bruggetje maken naar iets heel bijzonders dat de afgelopen weken is gebeurd. En wat dat voor impact heeft op de didactische invalshoek van het 100% Online trainen.

De sneeuw, geweldig! Iedereen heeft daar op zijn of haar manier van genoten, op de slee met de kinderen of kleinkinderen. Van de winterse plaatjes tot alle pracht en praal die de sneeuw heeft gebracht of misschien wel van irritatie en frustratie omdat je het huis niet uit kan, de weg niet op kan en aan huis gebonden was.

Zo ook onze klanten, die van het een op het andere moment zagen dat ze hun buitendienst collega’s niet op pad konden sturen, om hun reguliere werk te doen. Dus op maandagmiddag kwam bij ons de vraag binnen, kunnen wij morgen niet nog 130 mensen extra trainen.

Daar ligt de kracht van methodiek van 100% Online, omdat je vrij makkelijk kunt opschalen. Dat betekent voor ons wel aan de achterkant dat we alles en iedereen vrij hebben moeten plannen om met huiswerk aan de slag te gaan en de cursisten op weg te helpen met het beoordelen van de thuiswerkopdrachten. Ook met het verder helpen met de vragen en inhoudelijke stukken die opgeleverd moeten worden.

100% Online – didactisch gezien

Maar je ziet dat je daardoor ook regelmatig de vraag krijgt, maar hoe zit het dan didactisch met die 100% Online? Want we kijken natuurlijk wel de opdrachten van de cursisten na en we geven ze ook feedback. We geven ze feedback als het goed gaat, maar geven ze zeker feedback op moment dat de opdracht opnieuw moeten maken of dat er zaken voor verbetering vatbaar zijn waardoor ze nog niet competent zijn.

Wat wij eigenlijk het afgelopen jaar heel duidelijk hebben gezien, is dat deze manier van trainen (dat is ook de reden waarom wij erin geloven dat we in de toekomst naar een meer hybride vorm van trainen gaan) is dat het online trainen als voordeel heeft dat de cursist zelf bepaalt hoeveel hij traint. In een meer klassikale setting word je toch altijd beperkt tot twee factoren. Dat zijn de kaders van de lestijd (dus duurt een les 6 uur dan heb je ook maar die tijd om alle onderdelen te behandelen) en aan de andere kant wordt het niveau en daarmee ook het tempo van de groep bepaald door het niveau van de laagste cursist in de groep. Dus stel je hebt de cursist die pas een jaar BHV-er is dan zal het tempo en het niveau van de les automatisch lager liggen dan dat je een groep hebt met 15 jaar BHV ervaring.

Wat impliceert dat als je bijvoorbeeld kijkt naar een stukje reanimatie. De tijd die een cursist daadwerkelijk bezig is met reanimeren, is relatief beperkt door die factoren die ik zojuist benoemde.

In een 100% Online oplossing kan de cursist met de reanimatiepop thuis zo lang en uitgebreid oefenen als hij wil, als de cursist een uur wil oefenen met reanimatie dan is dat geen enkel probleem.

Dus aan de ene kant hebben we didactische voordeel van meer oefenen tijd en we zien ook dat de cursisten het heel prettig vinden dat er een-op-een contact is met de docent.

Voor de docent heeft dit ook voordelen, want normaal in een meer klassikale setting wil je natuurlijk tijd en aandacht besteden om vragen van de individuele cursist zo goed mogelijk te beantwoorden. Maar in de tussentijd moet je toch je oren open zetten en ogen achter je hoofd hebben om voor de rest te kijken waar de cursisten mee bezig zijn.

Dat heb je nu niet omdat je een-op-een contact hebt met de cursist en ook al je tijd en aandacht kan focussen op die cursist. Hierdoor wordt het onderwijsleergesprek wat daar een onderdeel van is, ook een veel didactisch zullen hogere waarde heeft en leidt tot meer kennisretentie.

Wat mij persoonlijk opvalt is mensen uit mijn netwerk en cursisten die ik spreek die niet alleen heel positief zijn over deze manier maar die ook letterlijk zeggen, dit is wel even wat anders.

Ik word nu meer uitgedaagd. Het is toch wel een stuk moeilijker, want ik moet nu zelf laten zien dat ik het kan ik kan me nu niet meer verstoppen achter de groep. Dat is wat je vaker in een wat meer klassikale setting ziet gebeuren, dat een cursist twijfelt over een antwoord of een antwoord niet weet en dan gewoon denkt, als ik nu maar lang genoeg mijn mond houd dan zal wel iemand anders zijn die het goede antwoord geeft. Dat kan nu natuurlijk niet, je kunt nu niet verstoppen de groep en zal je zelf moeten laten zien dat je het daadwerkelijk kan.

Wij kunnen niet wachten tot de weer terug kunnen naar praktijk trainen, dat wil ik ook heel graag benadrukken. Dat heb ik ook in de organisatie regelmatig herhaald, zodra het weer kan ze zullen wij ook weer het praktijk trainen gaan omarmen.

Maar dat neemt niet weg dat we de kracht van adaptief leren, iets wat mogelijk is door het 100% Online naar een meer hybride vorm gaan brengen in de praktijk en daar zal ik jullie in de komende BHV updates ongetwijfeld nog meer over gaan vertellen.

Rebranding CURA en AAS

Als laatst in de kantlijn, is het jullie misschien al opgevallen, maar zullen jullie in de komende maanden ook steeds meer gaan zien, dat we gaan werken aan rebranding. We hebben er in 2019 heel bewust voor gekozen om de merken AAS en CURA los van elkaar te laten staan om naar de klanten uit te stralen dat we dicht en lokaal bij de klant willen zijn.

Dat verandert uiteraard niet, maar met alle digitale ontwikkelingen die we hebben en alle investeringen die we hebben moeten doen in platformen, is het in stand houden van twee namen helaas minder goed te managen. Dus hebben we ervoor gekozen om over de komende maanden om te bouwen van CURA Advies en Training en AAS Veiligheid naar CURA BHV. We hopen daarmee ook een bij te dragen aan de duidelijkheid waar we de vorige update over hebben gehad. Duidelijkheid in de naam en duidelijkheid in een contact naar onze klanten en cursisten.

Bedankt voor jullie aandacht voor deze keer. Houd onze social media kanalen en je e-mail in de gaten dan zien jullie vanzelf de volgende BHV update weer verschijnen