BHV Maatwerk. Lastiger dan je denkt.

Maatwerk is een term die je veel hoort in onze branche, maar wat is maatwerk nu eigenlijk echt in de dagelijkse BHV-trainingspraktijk. Maatwerk in een BHV-training is net als een foto die is bewerkt met Photoshop. Het klinkt in theorie heel leuk en ziet er op papier goed uit, maar de uitvoering is een stuk ingewikkelder.

Maatwerk in een BHV-training bestaat meestal uit een aantal componenten, je creëert het namelijk afgestemd op:

Het eigen gebouw: door in-company te trainen op gebouwkennis.
De procedures en instructies van de eigen locatie: door hier aandacht aan te besteden in de training.
Bijzondere risico’s die horen bij de locatie, bij de organisatie of het werk dat wordt verricht: door dit terug te laten komen in de scenario’s die je traint en de omgeving waarin je traint.

“Op welke manier gaat CURA maatwerk vormgeven in haar nieuwe trainingsaanpak?”

Een vraag die veel gesteld is de afgelopen weken. Deze vraag is daarmee niet alleen gericht op hoe we dit gaan waarborgen in onze DCR 2.0 trainingsaanpak maar ook onder de restricties van de 1.5 meter in relatie tot Corona.

Om hier goed antwoord op te geven is het goed om eerst stil te staan bij het fenomeen maatwerk.
Als we onze Photoshop metafoor er weer even bij halen. Opdrachtgevers zijn bijvoorbeeld op het punt van maatwerk afgestemd op het gebouw altijd heel duidelijk: “kom trainen bij ons op locatie zodat medewerkers hun eigen gebouw leren kennen, weten waar specifieke zaken (bijv. afsluiters) zich bevinden en welke risico’s er zijn.”

Kijken we vervolgens naar de praktijk dan blijkt de uitvoering een stuk lastiger:

Veel cursisten komen van andere locaties (om groepen efficiënt gevuld te krijgen) en ervaren dus weinig tot geen toegevoegde waarde van het trainen op een locatie waar ze niet werken;
Het regelen en organiseren van geschikte ruimtes in overvolle gebouwen en drukbezette vergaderruimtes leidt in de praktijk meer dan eens tot een situatie waarin de training in een veel te kleine ruimte moet worden verzorgd of waarin soms zelfs helemaal geen ruimte beschikbaar is;
Medewerkers worden te pas en onpas gestoord met vragen van collega’s, want ze zijn er toch;
Vrij door het gebouw bewegen tijdens de training is vaak ook niet mogelijk. Want er zijn belangrijke vergaderingen, tentamens, examens of gewoonweg collega’s die geen onnodige overlast willen hebben door afleiding van rondlopende BHV-ers;
En dan hebben we het nog niet gehad over alle uitdagingen die Corona erbij veroorzaakt. Iedereen moet op 1.5 meter blijven, een BHV Branche-protocol waar we ons aan moeten houden en nog meer zaken.

Wat blijft er dan eigenlijk nog over van het maatwerk door trainen in het eigen gebouw. En als je er vanaf een afstandje naar kijkt is het eigenlijk vreemd dat we van instructeurs, die honderden klanten bezoeken, duizenden cursisten trainen en in honderden gebouwen komen, verwachten dat ze van alle klanten alle protocollen, alarmnummers en gebouwen kennen en beheersen. En dat de instructeur nota bene degene moet zijn die BHV-ers (die maanden zo niet jaren in een gebouw werken) moet vertellen waar basale voorzieningen zich bevinden of wat het alarmnummer is op de specifieke locatie. Dat is toch aan de BHV-er om te weten en zich eigen te maken?

Desalniettemin is het ons in de afgelopen jaren gelukt om de trainingsaanpak en kennis van de docenten op een dusdanig niveau te krijgen en te houden dat we maatwerk in onze training hebben kunnen waarborgen. Dit hebben we gedaan door veel tijd te besteden aan lesplanontwikkeling, de laatste nieuwe trends op didactische onderwijsontwikkeling te implementeren, vast te houden aan de 10 Gouden Regels van CURA voor lesgeven, het opstellen en bijhouden van Locatiedossiers en last-but-not-least onze klant succes ontbijten. En DCR 2.0 – BHV Pop-Up of niet, we zullen altijd vasthouden aan ons streven naar maatwerk voor de klant en cursist.

Hoe gaan we dit dan vertalen naar trainen in de BHV Pop-Up? Onderstaand een aantal van onze strategieën:

Voor onze grotere opdrachtgevers zullen we maatwerk ontwikkelen in de Digital Classroom (in de vorm van 1 specifieke module per klant), waarin specifieke zaken op het gebied van procedures en protocollen aan bod komen. Zie het als een soort BHV-onboarding module die je ook bij nieuwe BHV-ers kunt inzetten om ze wegwijs te maken binnen de eigen (BHV-)organisatie.
Voor specifieke restrisico’s worden aanvullende modules ontwikkeld in de Digital Classroom. Denk hierbij aan omgaan met gevaarlijke stoffen (zowel in relatie tot Eerste Hulp alsook tot Brandbestrijding en Ontruiming). Deze kunnen dan per klant of per cursistprofiel worden toegekend.
Voor de belevingstoetsen gaan we werken met dynamische en interactie belevingen. We lenen hier dankbaar van de techniek, kennis en ervaring die we hebben opgedaan met de Sensiks Multisensorische Belevingscabine die we al enkele jaren in ons bezit hebben. Door het toevoegen van profielen aan de cursisten weten we in welke branche de cursist werkzaam is. Bij het opstarten van de belevingstoetsen (voor het oefenen of bij de toetsing) wordt de belevings aangepast aan de branche en daarmee de omgeving waarin de cursist gewend is om te werken.

Trainen wordt in de toekomst een stuk effectiever en efficiënter. Cursisten bepalen immers hun eigen tempo en oefenniveau. Ze doen alles thuis, op de BHV Pop-Up locatie, of een combinatie hiervan en laten vervolgens middels diverse belevingstoetsen zien dat ze de competenties beheersen.

De resterende tijd kan dan worden benut om in de BHV-teams op de eigen locatie 100% maatwerk te oefenen. Om de klanten te ondersteunen hier beter in te worden, zullen we in de loop van 2021 een bijscholingsprogramma inzetten om onze docenten te transformeren van hun huidige “instructeursrol” naar die van Coach die de klant helpt om effectief en efficiënt te oefenen. Hierover meer in een van de volgende updates.