BHV’er? Soms voel ik me net een superheld zonder cape

“Zo, red jij ons even vandaag?” grapte een collega toen ik mijn BHV-hesje aandeed voor de oefening.
Ik lachte, maar dacht: jullie weten niet half hoeveel verantwoordelijkheid dat gele hesje betekent.

BHV’er zijn is soms onzichtbaar werk. Je doet het naast je gewone baan, zonder applaus, vaak zonder dat iemand écht weet wat erbij komt kijken. Totdat er iets gebeurt

Wat voelt een BHV’er eigenlijk?

Als je aan BHV denkt, denk je vaak aan plannen, opleidingen en checklists. Maar achter die structuur staan mensen. Mensen die zich soms afvragen:

• Doe ik het straks wel goed?

• Gaan mijn collega’s luisteren als het erop aankomt?

• Kan ik dit combineren met mijn eigen werk?

Een BHV’er is geen brandweerman of verpleegkundige. Het is je collega van de administratie, de werkvloer of HR. Iemand die naast z’n dagelijkse taken heeft gezegd: “Ik wil helpen als het nodig is.”

En ja, dat voelt soms alsof je een superheld moet zijn maar dan zonder cape.

Wat hebben BHV’ers en de bedrijfshulpverlening nodig?

Als organisatie kun je veel doen om je BHV’ers én de bedrijfshulpverlening als geheel te ondersteunen, motiveren én waarderen. Hier een paar inzichten, direct uit de praktijk:

Oefenen, oefenen, oefenen
Niet alleen het jaarlijkse diploma opfrissen, maar ook tussendoor kleine oefeningen. Bijvoorbeeld: vluchtroutes nalopen, de EHBO-koffer checken of oefenen met de portofoon. Hoe vertrouwder de handelingen, hoe kleiner de onzekerheid.

Waardering geven (en dat mag gezien worden)
Laat niet alleen het diploma aan de muur spreken. Zet BHV’ers eens in het zonnetje tijdens een teamoverleg, geef ze ruimte om hun ervaring te delen, en laat zien hoe belangrijk hun rol is binnen de bedrijfshulpverlening.

Maak er een BHV-team van
BHV is geen eenmansactie. Zorg dat BHV’ers elkaar kennen en steunen. Organiseer een moment waarop ze ervaringen en twijfels kunnen uitwisselen. Samen sta je sterker – ook op stressvolle momenten.

Wat levert dat op?

BHV’ers die zich gezien en gesteund voelen, stappen zelfverzekerder in hun rol. Ze weten dat ze het verschil kunnen maken én dat ze niet alleen staan.

Voor de organisatie betekent dat:

• Snellere en betere hulp bij incidenten
• Meer veiligheid en vertrouwen op de werkvloer
• Een cultuur waarin bedrijfshulpverlening geen verplichting is, maar een gedeelde verantwoordelijkheid

Of, zoals een BHV’er het mooi samenvatte:
“Ik voel me geen held. Maar ik wil wél weten dat ik het verschil kan maken als het erop aankomt.”

Tijd voor een BHV-aanpak die bij deze tijd past